Bekijk de video:

27 May 2023 — Jim Tehupuring

We hebben een probleem. Het is namelijk zeer aannemelijk dat we in een diepe recessie belanden. Onze oosterburen verkeren al in die erbarmelijke economische staat. Maar dat is niet het enig onheil dat nadert. Op 1 juni is het geld van de Amerikaanse overheid op. Met een schuld van $31.500.000.000.000 is het plafond bereikt. De VS zal haar rekeningen niet meer kunnen betalen en de chaos die dan ontstaat op wereldtoneel is niet te overzien. Hoewel bovenstaand allemaal op waarheid berust, is het wat mij betreft een joke. Technisch gezien is Duitsland inderdaad in recessie. De economie kromp twee kwartalen achtereen: -0,5 en -0,3 procent. Rond het nulpunt en vrijwel verwaarloosbaar. In 1999 hadden we ook een heel groot probleem met elkaar: het millenniumprobleem. We hadden samen besloten dat computers wereldwijd de geest zouden geven wanneer het 31/12/99 was en 23:59 uur. Zou de datum wel naar 01/01/00 springen? En zo ja, kon software deze reset wel aan, of zouden ze uitgaan van 1900 in plaats van 2000? Renteberekeningen zouden de soep in lopen. En over soep gesproken: zouden voorraadsystemen niet denken dat alles over datum was? Om het millenniumprobleem het hoofd te bieden richtte elk zichzelf respecterend bedrijf of overheidsinstantie een taskforce op. De totale kosten in Nederland bedroegen zo’n €10 miljard. Wat gebeurde er met de eeuwwisseling? Niets. In onze natuurlijke drang om te beschermen wat we hebben zijn we altijd op onze hoede voor gevaren, maar vergroten vaak de risico’s nogal uit. Ook Nederland belandt eind dit jaar technisch gezien mogelijk in een recessie, maar deze zal mild zijn en met beperkte impact. Economische indicatoren nu zijn namelijk beduidend sterker dan een half jaar terug. Ook het verloop van de Amerikaanse schuldproblematiek zal ik u schetsen. President Biden zal onder druk concessies doen richting de Republikeinen, waarna het congres akkoord gaat met een verhoging van het schuldplafond. Net als in 2021 toen ook het plafond bereikt werd en er geruisloos $2500 miljard bijkwam. Maar op een of andere manier werd dat toen niet door media opgepikt of door beleggers op gereageerd. Dus ook nu geldt zoals Bob Marley ooit zong: don’t worry, because every little thing is gonna be allright. Met vriendelijke groet, Jim Tehupuring

15 May 2023 — Jim Tehupuring

Een ervaring rijker en €30.000 armer. Dat was ongeveer het resultaat van een Twitterbericht dat ik een paar jaar geleden plaatste. Via een uitzending van Harry Mens stuitte ik op een beleggingsfonds dat investeerders gouden bergen beloofde. Een bezoek aan de website gaf meer ‘red flags’: De juridische structuur was twijfelachtig en de kosten torenhoog. ‘dit is gewoon oplichting’, luidde de conclusie van mijn tweet. Ik vond het mijn morele plicht om (potentiele) beleggers in het fonds te waarschuwen. Dat bleek terecht. Uiteindelijk liet ook de Verenging van Effectenbezitters zich kritisch uit en toezichthouder AFM legde een boete onder dwangsom op. Beleggers waren bijna al hun geld kwijt. De zogenaamde fondsmanagers hadden natuurlijk wel hun zakken gevuld. Toch moet hen een ding meegegeven worden: de beleggingen waren misschien dubieus en er gingen tientallen miljoenen verloren, maar ze hadden in elk geval geprobeerd rendement te maken voor klanten. Dat gaat niet op voor de zoveelste ‘wonderbelegger’ die recent werd ontmaskerd. Ene Max R. van 26 jaar oud dupeerde investeerders en liet €30 miljoen in rook opgaan. Niet door slechte beleggingen. Hij investeerde namelijk geen cent, maar had de brutaliteit om het geld van anderen aan te wenden voor luxe vakanties, sterrendiners, Porsches en een penthouse. Dat terwijl hij 25 procent rendement beloofde. En daar gaat het eigenlijk al mis. Beleggers die dergelijke sprookjes geloven zijn gewoon een domoren. Zeker wanneer de fondsaanbieder buiten het toezicht van de AFM werkt en gelden niet worden ondergebracht in een bewaarinstelling. Er blijkt echter altijd weer een groep mensen te zijn die wél wordt getriggerd door irreële rendementsbeloftes, maar blind is voor rode vlaggen. Ik denk soms dat we na de fatamorgana’s van Palm Invest, het ‘Easy Life’ van John Wolbers en zeker de miljardenzwendel van Bernie Madoff wel beter weten. Maar nee, ditmaal tuinden hebzuchtigen in het ponzischeme van deze Max R. Ook in de toekomst zullen er fraudeurs opduiken die weten hoe ze de hebzucht van anderen kunnen omzetten in eigen gewin. Pas op voor dit soort linke broeders met gouden bergen, want ze schuwen niets. Dat bleek ook in mijn geval. Die ene tweet bleek achteraf dan wel terecht, maar leidde ook tot stevige advocaatkosten. Het beleggingsfonds kon de tweet niet gebruiken en probeerde critici monddood te maken. Ze lieten beslagleggen voor zogenaamde geleden schade en klaagden mij aan voor laster. De rechter ging natuurlijk niet in die onzin mee. Met vriendelijke groet, Jim Tehupuring

03 May 2023 — Jim Tehupuring

Ruim 10 jaar geleden werkte ik in de dealingroom van zakenbank The Royal Bank of Scotland (RBS) aan de Amsterdamse Zuidas. Mijn blackberry (een hypermodern toestel) ging af. De Telegraaf: ‘Zou je het leuk vinden om een column voor de zaterdagkrant te schrijven?’. Inmiddels zijn we meer dan tweehondervijftig columns verder. Het jubileum leek mij een goed moment om eens wat oude columns terug te lezen. Dat bleek leerzaam en vooral te bevestigen wat ik hier regelmatig herhaal: focus op de lange termijn. Ik schrok er bijna van toen ik las wat we allemaal niet achter de rug hebben. Een en al ellende en zorgen. Toch komt het altijd goed en staan beurzen per saldo uiteindelijk hoger. De uitdaging voor beleggers is om door de cyclus heen te kijken en rustig te blijven. En dat is lastig. Zeker als je je voor je gevoel in het oog van de storm bevindt. Breid dan je aandelenposities maar eens uit. Toch is het wel degelijk de quote van de puissant rijke Baron Rothschild die 250 jaar geleden leefde, die keer op keer blijkt op te gaan: the time to buy is when there is blood in the streets. Toen ik mijn eerste column schreef lag de kredietcrisis net achter ons. Huizenprijzen crashten en beleggen was not done. Wie toen vastgoed kocht werd uitgelachen. Dezelfde angst als nu? Vervolgens stevende de eurozone af op een Grexit en de VS kregen te maken met government shutdowns. Paniek op de beurzen. We gingen van een Brexit in 2016 naar een harde landing van China omdat de economie aldaar minder hard groeide. Trump werd gekozen, hij startte een handelsoorlog tegen China. Het echte dieptepunt kwam met corona en vorig jaar maakten we ons druk om energieprijzen en inflatie. Er is altijd wat, maar ook altijd herstel. Zo was het en zo zal het altijd zijn. Beleggers hebben daardoor altijd iets om in paniek op te reageren en ik had in al die jaren altijd iets om over te schrijven. Met vriendelijke groet, Jim Tehupuring