Als vermogensbeheerder propageer ik uiteraard dat je je geld voor je moet laten werken. En dat de aandelenbeurs daarvoor een zeer geschikte plek is. Maar beleggen doe je niet voor je lol.

Natuurlijk is het leuk wanneer je de Amsterdamse beursindex in 9 maanden tijd van 631 punten ziet oplopen naar een topkoers van 800. Een stijging van ruim 25%! Toch zal teleurstelling het eerdere euforische gevoel overheersen na de 5% beursdaling in de afgelopen week. De zucht gepaard met de gedachte ‘had ik maar verkocht’ is de standaard reactie.

Als doekje voor het bloeden houden beleggers zich vervolgens voor dat het slechts ‘papieren verlies’ is. Theoretisch klopt het heus dat een verlies pas is geëffectueerd bij verkoop. In praktijk is het volslagen onzin. Immers, als er niemand bereid is om een hogere prijs te betalen voor jouw aandelen, dan zijn die aandelen ook geen cent meer waard dan de huidige beurskoers. Het enige wat dan resteert is hopen dat oude topkoersen in de toekomst opnieuw worden bereikt en doorbroken. Maar wanneer verdere beursdaling volgt worden de zuchten dieper en de angst groter. Of de AEX Index nu ook verder zal zakken weet ik niet. Wat ik wel weet is dat in de afgelopen 25 jaar er 23 jaren waren met een beurscorrectie van 10% of meer. Wat historie gelijktijdig leert is dat aandelenbeurzen op lange termijn stijgen. En ook dat is pijnlijk. Want wanneer de top van 800 indexpunten wordt doorbroken volgt een dubbele zucht. Een zucht van opluchting, maar ook van teleurstelling. Het gevoel dat je toen de beurs daalde eigenlijk extra aandelen had willen kopen zodat je nu nog meer winst had: Had ik maar gekocht.

De beurs is hard voor beleggers en een achtbaan van emoties. Toch blijft het voor iedereen die beschikt over lange termijn focus en realistische verwachtingen de ideale plek om je geld te laten renderen. Tegen hen blijf ik zeggen: treed binnen in de tempel der zuchten. De beurs.

Met vriendelijke groet,

Jim Tehupuring